Bedenkingen en ideetjes voor de organisatoren van de jongerenviering 9 mei

Voor de organisatoren van een jongerenviering is het altijd een zoeken naar een evenwicht tussen de eucharistie als liturgisch- en bijbels gegeven en de beleving van jongeren.
We kunnen de organisatoren helpen door onze bedenkingen en ideetjes over de viering van 9 mei op een opbouwende manier samen te brengen en ze aan hen door te spelen. Jij kan helpen om die viering volgend jaar intenser te maken !

Welja, ik vond het dus om het redelijk duidelijk uit te drukken: leeg

Ik bedoel, elke jongere die daar zat, zat daar omdat die moést. Hij begreep volgens mij de essentie niet, want zelf ik begreep het niet.
Ik vond dat er een dienst gehouden werd uit traditie, uit verplichting 'omdat wij katholiek zijn' en niet uit het hart, uit het geloof.

Geloven is een relatie met God.
Een dienst moet een feest zijn voor God.

Ik vond het tof dat er liederen werden gezongen die ik kende (maar dan wel blijkbaar sommige met een andere tekst :p en ik zong natuurlijk fout)

Op het einde zijn we beginnen mee klappen, maar misschien hadden we dat iets vroeger kunnen doen, recht staan en klappen.
Vrolijk zijn en weten dat Jezus leeft! Want de pastoor sprak precies enkel over een Jezus die gestorven is die we moeten herinneren.
Maar Jezus leeft! En dat mogen we elke dag vieren!! Dát moeten we herinneren.

Er werd een tekst 'voorgelezen' dat zogezegd een toneel bleek te zijn. Er was heel weinig aan gewerkt.
Maak dan toch een toneel, want visueel onthoudt je écht veel.
Projecteer een filmpje, laat een hedendaags liedje horen en speel er eventueel ook, een opgewekte dienst!
Jongeren moeten weten dat er over de hele wereld mensen zijn die geloven, die weten dat Jezus leeft.
En niet 'uit traditie' in een kerk gaan zitten.
Door het programmaboekje wordt iedereen precies geprogrammeerd 'rechtstaan', 'zitten', 'tekst opzeggen'
ik kende de helft van die teksten niet, maar sommigen waren dan weer écht mooi, maar worden zo afgerateld, 'omdat het moet'
'Zie het lam Gods dat weg neemt de zonde der wereld'
Weten ze zelf wel wat het betekend, vroeg ik me af.

Ik ben dan erg teleurgesteld gewoon. Ik vind dit jammer.
Er kan zoveel moois van gemaakt worden...

Soit, in onze eigen Gemeente wil ik met wat vrienden ook een jeugddienst organiseren. Ik hoop jullie allemaal te kunnen uitnodigen.

groeten!

Veerle

tja, ik zou graag ook wat kunnen zeggen, maar was nog niet ontladen van de stress en de adrenaline van na de musical waardoor ik me niet kon concentreren. dus helaas, ik kan niet veel zeggen over de inhoud.

maar verder vond ik dat ding met die houten blokjes heel erg mooi, en de muziek en zang en liedjes ook. en ik heb uit de preek voor mezelf ook wel een paar dingen opgepikt waar ik iets mee kan.

Tot voor kort heb ook ik heel erg geworsteld met het fenomeen van vieringen die niet erg aanspreken. Maar gaandeweg ontdekte ik dat, als een viering mij leeg lijkt, ik in mezelf kan vinden wat me verhindert om God te ontmoeten.
Natuurlijk vind ik het ook wel leuker en makkelijker als de manier waarop gevierd wordt en de manier waarop omgegaan wordt met Gods woord mij als vanzelf tot gebed brengen. Maar ook al wordt een kerkdienst soms oersaai “gevierd” of al wordt het woord uitgelegd op een manier die niet strookt met hoe ik God heb leren kennen, dan nog is een viering pas echt leeg wanneer ikzelf er niet in slaag Gods aanwezigheid te ontdekken.
Waar mensen bijeen komen in zijn Naam komt Hij altijd aanwezig. Ik tracht Hem dan te ontdekken en dat lukt wanneer ik met open hart verlang om hem te ontmoeten. Het lukt niet wanneer ik gesloten blijf door omstandigheden in mezelf, gedachten die me opeisen, onverwerkte gevoelens, of vooroordelen en vastgeroeste cliché’s


Omdat ik niet in de hoofden en de harten van mensen kan kijken zou ik niet durven stellen dat elke jongere daar zat omdat die moést, uit traditie. Van een aantal jongeren die ik ken weet ik vrijwel zeker dat ze in die viering met heel hun hart Jezus Christus ontvangen hebben. Ik denk trouwens niet dat jongeren, wiens ouders vaak zelf niet meer bezig zijn met geloof , uit traditie naar een viering zouden gaan.


De gedachte dat een kerkdienst een vrolijk feest moét zijn voor God, past eigenlijk ook in een zekere traditie. Mij komt het nogal bedreigend over, altijd vrolijk te moeten zijn. Er zijn momenten waarop ik echt geen reden heb om vrolijk te zijn. Vb wanneer ik aan het begin van de viering (in de schuldbelijdenis) beken dat ik God teleur gesteld heb. Als ik Hem daarvoor oprecht om vergeving vraag, voel ik mij eerder geneigd om Hem schroomvol te naderen, niet vrolijk.


“Geloven is een relatie met God.” Dat is ook voor eucharistie een essentieel uitgangspunt. Eucharistie is een bijzondere manier om Jezus Christus te "ontvangen", in de zin van "Binnen laten in m’n hele wezen" Dat gebeurt, grofweg genomen, in drie stappen :

1. Eerst wil ik er klaar voor zijn. Als je weggelopen bent van je geliefde kom je niet terug binnen alsof je neus bloedt. Je drukt eerst je spijt uit en vraagt vergeving, anders blijft het je relatie verstoren. Dat doen we tegenover God in de schuldbelijdenis.
   
2. Daarna beluister ik vol aandacht wat Hij te zeggen heeft in de schriftlezingen (altijd heel evenwichtig verdeeld : uit oud testament, uit "Handelingen" en uit het evangelie). Ik overweeg zijn woorden tijdens de preek en beantwoorden ze in gebed. Ik beleef dat als een heel sterk relationeel gebeuren. De persoon die preekt helpt mij daarbij, zelfs al zijn de gedachten die hij formuleert niet altijd even correct, want ook dat stimuleert mij om uit te zoeken wat God precies bedoelt.
   
3. En dan komt de heel intieme persoonlijke ontmoeting met Jezus op de manier die Hij zelf gekozen heeft : in de gedaante van brood ("Hij nam brood ... en zei : "Neemt en eet dit is mijn lichaam dat voor u gebroken wordt") en waarmee hij zichzelf identificeert : ("Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald; wanneer iemand dit brood eet zal hij eeuwig leven.") Ik ervaar dat als een enorm teken van éénwording : Hij komt niet alleen binnen in mijn ziel maar in mijn hele menselijkheid, ook in mijn lichaam, in mijn aards bestaan. Zo gigantisch liefdevol is Hij !

Bij geen van deze drie stappen past naar mijn gevoel een sfeer van uitbundigheid of vrolijkheid. Eerder :

1. nederigheid en schroom
   
2. ge-hoor-zame aandacht
   
3. eerbied en verlangen

Het vraagt eerder een omkadering van worshipliederen die uitnodigen tot overweging en ingetogen gebed. Maar na de communie, het dankgebed en de zegen komt natuurlijk wél het moment om vreugdevol te juichen om wat we van Hem mochten ontvangen, omdat Hij leeft en omdat we weer één kunnen zijn met Hem. En daar zou ik ook wel meer uitbundige feestvreugde willen meemaken dan één enkel lied kan uitdrukken. Een half uur praise en zelfs dansen voor God zou hier fantastisch bij aansluiten.

nDurlie schreef:Ik vond het tof dat er liederen werden gezongen die ik kende (maar dan wel blijkbaar sommige met een andere tekst :p en ik zong natuurlijk fout)

Goeie tip, Veerle. Mss is het goed om de liedteksten te projecteren. Wanneer ik af en toe naar een Pinksterkerk ga om de dienst mee te maken ben ik ook altijd blij dat de teksten geprojecteerd worden.

nDurlie schreef:Er werd een tekst 'voorgelezen' dat zogezegd een toneel bleek te zijn. Er was heel weinig aan gewerkt. Maak dan toch een toneel, want visueel onthoudt je écht veel.
Projecteer een filmpje, ...

Da’s een keigoed idee als aanvulling of verwerking van een korte(!) preek, vind ik.


Weet je, ik vind het een enorme rijkdom dat er in onze groep een zo grote verscheidenheid is op gebied van christelijke geloofstradities. Evangelische-, Orthodoxe-, Pinkster-, Katholieke-, en niet traditiegebonden christenen, zelfs niet-christenen, samen in vriendschap op zoek naar Gods waarheid en liefde. Ik ervaar dat als een enorme zegen die we van God mochten ontvangen. Als we verder gaan met zo open en respectvol elkaars geloofsbeleving te beluisteren en te proberen begrijpen, zullen we allemaal enorm groeien in geloof. De Kerk is van Jezus, en ze is even grenzeloos als zijn liefde, dus niet beperkt tot die of die denominatie.

daar zeg ik amen op :-).

Annemie schreef:daar zeg ik amen op :-).

, klonk het prekerig ?

wees gerust, ik heb niet meteen de gewoonte om na elke preek 'amen' te zeggen.